Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2012
Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2012
ΣΥΓΡΙΣΗ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ «Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΩΝ ΧΑΜΕΝΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ» ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΥ «ΤΩΡΑ».
Τα δύο αυτά έργα κάνουν προτάσεις για τη ζωή. Λένε πως πρέπει
να ζούμε κάθε μας μέρα σαν να είναι η τελευταία. Στην κορυφαία αυτή ταινία,
μέσα από μία φράση που χρησιμοποιεί ένας πετυχημένος καθηγητής, ο συγγραφέας
θέλει να μας πει πως οφείλουμε να ζούμε κάθε μέρα ξεχωριστά και να κάνουμε
πράγματα, τα οποία δεν έχουμε κάνει ποτέ και επιθυμούμε να κάνουμε. Η φράση
αυτή βοήθησε σε πολύ μεγάλο βαθμό τους μαθητές της ταινίας, κάνοντάς τους να
νιώθουν ελεύθεροι και ανεξάρτητοι. <<Carpe diem>>, τους έλεγε συνεχώς ο καθηγητής, που
σημαίνει άδραξε τη μέρα. Παράλληλα, στο κείμενό του ο Χριστόπουλος αναφέρεται
και εκείνος στη ζωή, υποστηρίζοντας πως δεν πρέπει να σκεφτόμαστε το μέλλον,
αλλά να αφήνουμε τη ζωή στη τύχη. Δεν τον ενδιαφέρει τι θα συμβεί, το μόνο που
τον νοιάζει είναι να ζήσει τη ζωή. Μας συμβουλεύει να μην ανησυχούμε για τα
μελλούμενα, αλλά να ζούμε όσο καλύτερα μπορούμε το τώρα. Τόσο η ταινία όσο και
το κείμενο αυτό έχουν διδακτικό χαρακτήρα και προσπαθούν να μας δείξουν την
αξία της ζωής.
Ελένη Χρυσουλάκη
Βιβλιοπαρουσιαση
Η
Παναγία των Παρισίων
είναι ένα μυθιστόρημα του Βίκτωρος
Ουγκώ . Η υπόθεση του
βιβλίου είναι συναρπαστική,
με γρήγορη και
δραματική εξέλιξη που
έλκει το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Οι κύριοι
ήρωες του λαμπρού
μυθιστορήματος είναι η
Εσμεράλδα, ο Κουσιμόδος, ο
Κλαύδιος Φρόλος. Η ιστορία
διαδραματίζεται στο Παρίσι.
Ο βασιλιάς του
Παρισιού θα κυνηγήσει
την Εσμεράλδα, η οποία
για να του
ξεφύγει θα κρυφτεί
στην εκκλησία, όπου
θα συναντήσει τον
Κουσιμόδο. Ο βασιλιάς θα
κυνηγήσει την Εσμεράλδα και
έτσι θα αρχίσει
ένα ανελέητο κυνηγητό.
Διαβάστε το βιβλίο
για να δείτε
την συνέχεια...
Η γυναικα Προσωπικες Εμπειριες κι Αποψεις
Γυναίκα. Μια λέξη που χρησιμοποιείται καθημερινά. Τί είναι όμως τελικά
η γυναίκα και ποιος ο ρόλος της; Καθήκον της είναι να φροντίζει τα παιδιά και
το σύζυγο ή να εργάζεται και να είναι αυτόνομη; Μπορούν μήπως να συνδυαστούν
αυτά τα δύο κι αν ναι, πώς;
Κάνοντας μια ιστορική αναδρομή, αντιλαμβανόμαστε πως η θέση της γυναίκας διαφέρει εξαιρετικά από τη σημερινή εποχή. Στην αρχαία Ελλάδα, για παράδειγμα, και συγκεκριμένα στην Αθήνα, οι Αθηναίες παρέμεναν στο σπίτι, όπου επιμελούνταν τη φροντίδα των παιδιών. Δεν είχαν δικαίωμα να μετέχουν στα κοινά και να παίρνουν αποφάσεις. Επιπλέον, μπορούσαν να βγουν από το σπίτι μόνο με τη συνοδεία κάποιου άνδρα. Αντίθετα, στη Σπάρτη τα κορίτσια εκπαιδεύονταν και γυμνάζονταν από μικρά, ώστε να γίνουν καλές σύζυγοι και μητέρες και να γεννήσουν γερά παιδιά. Η γυναίκα στη Σπάρτη είχε τη δυνατότητα να παίρνει μέρος στα κοινά και να συμμετέχει στη λήψη των αποφάσεων. Παρόλα αυτά, από τότε και για πολλούς αιώνες ακόμα, η γυναίκα παραμένει στο περιθώριο και δεν έχει δικαίωμα έκφρασης, γνώμης και αντίληψης. Η γυναίκα της εποχής δεν μπορεί φυσικά να εργαστεί και να ανεξαρτητοποιηθεί και ως αποτέλεσμα, εξουσιαζόταν πλήρως απ' τον άνδρα της. Παρόλα αυτά, όλα εκείνα τα χρόνια, κάποιες γυναίκες τόλμησαν να αψηφήσουν την προκατάληψη και το συντηρητισμό και να γίνουν μεγάλες μορφές της τέχνης και της επιστήμης.
Κάνοντας μια ιστορική αναδρομή, αντιλαμβανόμαστε πως η θέση της γυναίκας διαφέρει εξαιρετικά από τη σημερινή εποχή. Στην αρχαία Ελλάδα, για παράδειγμα, και συγκεκριμένα στην Αθήνα, οι Αθηναίες παρέμεναν στο σπίτι, όπου επιμελούνταν τη φροντίδα των παιδιών. Δεν είχαν δικαίωμα να μετέχουν στα κοινά και να παίρνουν αποφάσεις. Επιπλέον, μπορούσαν να βγουν από το σπίτι μόνο με τη συνοδεία κάποιου άνδρα. Αντίθετα, στη Σπάρτη τα κορίτσια εκπαιδεύονταν και γυμνάζονταν από μικρά, ώστε να γίνουν καλές σύζυγοι και μητέρες και να γεννήσουν γερά παιδιά. Η γυναίκα στη Σπάρτη είχε τη δυνατότητα να παίρνει μέρος στα κοινά και να συμμετέχει στη λήψη των αποφάσεων. Παρόλα αυτά, από τότε και για πολλούς αιώνες ακόμα, η γυναίκα παραμένει στο περιθώριο και δεν έχει δικαίωμα έκφρασης, γνώμης και αντίληψης. Η γυναίκα της εποχής δεν μπορεί φυσικά να εργαστεί και να ανεξαρτητοποιηθεί και ως αποτέλεσμα, εξουσιαζόταν πλήρως απ' τον άνδρα της. Παρόλα αυτά, όλα εκείνα τα χρόνια, κάποιες γυναίκες τόλμησαν να αψηφήσουν την προκατάληψη και το συντηρητισμό και να γίνουν μεγάλες μορφές της τέχνης και της επιστήμης.
Τις αντιλήψεις
αυτές κατάφερε να ανατρέψει τις τελευταίες δεκαετίες ο φεμινισμός. Κίνημα, το
οποίο εστίαζε κατά πολύ στον περιορισμό ή εξάλειψη της φυλετικής ανισότητας και
στην προώθηση των δικαιωμάτων και των συμφερόντων στην κοινωνία. Το κίνημα
αυτό, λοιπόν, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη θέση της γυναίκας, όπως τη γνωρίζουμε
σήμερα. Η γυναίκα ξεκίνησε να εργάζεται, συνεπώς να ανεξαρτητοποιείται
(οικονομικά και όχι μόνο) από τον άνδρα της. Επιπλέον, περίπου στα τέλη της
δεκαετίας του '50, η γυναίκα στην Ελλάδα, αποκτά το δικαίωμα της ψήφου, που
είναι καθοριστικό για αυτήν.
Τι αποτέλεσμα είχαν όλα αυτά στη
ζωή της σύγχρονης γυναίκας; Στην Ελλάδα, ειδικότερα, η γυναίκα εισήλθε δυναμικά
στην αγορά εργασίας. Μέσω των σπουδών της και της επαγγελματικής της
σταδιοδρομίας, ανοίγονται κάποιοι νέοι δρόμοι για τη γυναίκα, η οποία
χειραφετείται και ανεξαρτητοποιείται μέσω της εργασίας της. Ποιο είναι, όμως,
το αντίκτυπο για τις μικρότερες ηλικιακά ομάδες; Αναφέρομαι στις κοπέλες που
βρίσκονται στην εφηβική και μετεφηβική ηλικία. Τις προηγούμενες δεκαετίες, μια
έφηβη κοπέλα δεν είχε τη δυνατότητα να βγαίνει έξω μόνη της για κανένα λόγο,
χωρίς τη συνοδεία των γονιών της. Φορούσε ποδιά πάντα, που φανέρωνε πως η
κοπέλα ήταν μαθήτρια. Μορφωνόταν, ώστε να έχει τα απαραίτητα εφόδια για να
γίνει μια σωστή μητέρα και να σταθεί δίπλα στο σύζυγό της. Φυσικά, παντρεύονταν
από πολύ μικρές, ενώ κάποια κορίτσια δεν φοιτούσαν ποτέ στο σχολείο. Αντίθετα,
στις μέρες μας η κοπέλα έχει τη δυνατότητα να κυκλοφορεί έξω μόνη της και
φυσικά, μπορεί να διασκεδάσει και με τους φίλους της. Δεν χρειάζεται πλέον να
φορά ποδιά, αφού η ιδιότητά της μαθήτριας που κατέχει, είναι πλέον κοινή για
όλους. Σίγουρα, η γυναίκα έχει περισσότερες δυνατότητες και ελευθερία, καθώς
μια νεαρή κοπέλα έχει την ευκαιρία να σπουδάσει εάν το επιθυμεί.
Μπορεί ο τρόπος
ζωής και οι εποχές να άλλαξαν, αυτό όμως δε σημαίνει ότι η γυναίκα και
ειδικότερα η έφηβη παύει να αναζητά και να ανακαλύπτει τον εαυτό της και να
ψάχνει απαντήσεις στα ζητήματα που την απασχολούν. Κάθε έφηβη κοπέλα
αντιμετωπίζει διάφορους εσωτερικούς προβληματισμούς. Βλέπει καθημερινά τον
εαυτό της να αλλάζει εσωτερικά και εξωτερικά, καθώς η συμπεριφορά και η
αντιμετώπιση από τον κοινωνικό της περίγυρο, διαφοροποιούνται και αυτές.
Συνοψίζοντας, η
γυναίκα όσο κι αν αλλάξουν οι εποχές δε θα σταματήσει να έχει κυρίαρχο ρόλο
στην κοινωνία και την οικογένεια, καθώς αποτελεί τον πυλώνα της οικογένειας,
έχοντας το ρόλο της μητέρας και της εργαζόμενης.
Εύα
Ανυφαντάκη (τμήμα Γ1)
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)